Impressie van een bewustwordingsavond

Recentelijk ben ik bij een groep van 9 mensen geweest waarmee ik tegelijk een sessie regressiecounselling heb uitgevoerd.

De avond had tot doel de mensen met iets meer weg te laten gaan dan ze waren gekomen. De meerwaarde had betrekking op een stukje groei en daarmee ook op aangeraakt worden.

Daarnaast wilde ik de mensen laten kennismaken met de kracht van het onderbewuste en het spirituele en daarmee vooral hoe – dat wat mensen nodig hebben – bij ze terecht komt, als ze er voor open staan.

Vooraf was ik nog even aan het brainstormen over wat ik precies wilde doen en terwijl ik dit deed stond ik onder een appelboom. Dat was heel significant, daar de persoon met wie ik dit besprak aanwezig was tijdens een cursus waarbij ik verhaal vertelde over een appel. Specifiek besprak ik hoe een appel voor groei kan staan. Een appel kan mooi glad zijn, maar zuur van binnen. Een appel kan gebutst zijn, maar daarmee nog steeds erg lekker. De appel heeft een en ander meegemaakt, maar het kan het eindresultaat – de appeltaart volledig op smaak brengen. Deze appeltjes bleken dan ook te worden gebruikt voor de appeltaart!

Als regressie counsellor werk ik met het onderbewuste en met het spirituele (het ongeziene). Het onderbewuste is dat deel van de hersenen waarmee we niet direct in contact staan en waar we als gevolg daarvan niet direct informatie uit kunnen halen. We krijgen bijvoorbeeld informatie hieruit als we dromen in de vorm van symboliek.

Ik had besloten om me deze avond te laten verrassen en het enige wat ik (gepland) had meegenomen waren 11 lege kaarten en enveloppen plus 4 pakjes kleurpotloden. Het aantal was me vooraf onduidelijk, later bleek dit meerdere doelen te dienen. Daarnaast staat het getal 11 voor transformatie, het doel van de avond.

Als eerste ben ik met alle deelnemers in de meditatie gegaan. Daarbij liet ik ze contact maken met hun lijf, te beginnen met de voeten en eindigend met het hoofd. Door dit te doen, liet ik ze de aandacht richten op zichzelf en hun gevoel, waarmee het bewuste deel tot stilstand werd gemaand.

Toen men volledig ontspannen was heb ik ze gevraagd, om het 1e woord waar ze aan dachten op te schrijven met het 1e kleurtje dat voorhanden was.

Daarna vroeg ik ze de kaart door te geven aan hun buurvrouw. Verwarring alom. Wat ik hierbij deed was gebruik maken van het aspect dat wat nodig is op de juiste manier bij de persoon terecht komt. Vervolgens vroeg ik de persoon de kaart te voelen en te bekijken. Wat roept de kaart op? Waar ben je het mee eens? Wat wil je versterken? Wat wil je aanpassen? Gebruik de kleurtjes die je wil en pas het aan.

Vervolgens vroeg ik ze opnieuw de kaart door te geven. Nog meer verbazing. En weer vroeg ik ze de kaart te voelen en aan te passen.

Toen iedereen tevreden was vroeg ik of men de kaarten in de enveloppen wilde doen en ze bij mij wilden inleveren. Wederom verbazing. De kaarten werden door mij gehusseld en vervolgens op de tafel uitgespreid. Hierna kon ieder – op gevoel – een kaart trekken.

Er waren 11 kaarten en 9 deelnemers. Dat betekende dat er 2 blanco kaarten tussen zaten. Aan het einde van de trekking bleven er 2 kaarten over. Eentje was blanco, de ander bleek voor mij bedoeld. Dit betekende dat één deelnemer een blanco kaart had gekregen.

Vervolgens vroeg ik iedereen naar hun eigen (getrokken) kaart te kijken. Bij sommigen mensen was er herkenning, bij anderen verwarring en sommigen wisten niet wat te denken. Vervolgens ging ik ze stuk voor stuk af, terwijl de anderen aan het luisteren waren. Ik ging met ze in gesprek en stelde vragen die ze bij de diepere lagen van hun bewustzijn brachten. Wat doet dit met je? Wat zie je als je je omdraait? Wat mis je?

Een van de deelnemers had de blanco kaart gekregen. Dit geeft aan dat alles open ligt en je kunt kiezen wat je wilt. Zij zag angst en werd met deze angst geconfronteerd. We zijn doorgegaan op deze beelden die nu omhoog kwamen uit het onbewuste. Zij realiseerde zich dat zij zelf de koers kon bepalen, nadat ze eerst besloot de angst overboord te gooien. Dit raakte haar diep. Vervolgens vroeg ik haar om de kaart in te vullen met die dingen die haar zouden kunnen helpen om haar eigen plan te trekken. Dat ging ze doen.

Een andere deelnemer wilde graag een partner. Op de kaart stond dan ook bovenaan als eerste het woord “liefde”. Hieronder stonden de woorden “dolfijn” en “vrijheid”. Het onbewust werkt zoals gezegd met symbolen. Dit geldt ook voor de spirituele wereld. Dolfijnen zijn zeer bedreven in communicatie. Daarnaast zijn zij één van de weinige diersoorten die echt liefhebben. De ultieme relatie bestaat uit een goede, wederzijdse communicatie waarbij men elkaar hoort en waarbij men zich kan uiten en zichzelf kan zijn. Dat laatste heeft alles te maken met de vrijheid. De vrijheid om te kunnen groeien en te zijn wie je bent en dit ook te kunnen tonen naar de buitenwereld toe. Deze boodschap werd wel begrepen. Ook deze kaart werd verder aangepast door de betreffende deelnemer.

Zo ging ik de verschillende deelnemers af. Sommigen voelden zich bevestigd in wat ze deden, anderen waren heel geëmotioneerd, maar hadden wel handvatten ontvangen om hiermee te werken. Tot slot deed ik een evaluatierondje.

Een persoon bleek meer nodig te hebben. Zij zag de wereld wat “grijs”. Zij geloofde feitelijk niet dat het haar ook kon meezitten. Samen zijn we teruggegaan naar het moment dat ze nog speels en onbezorgd was. Toen ze bij dit beeld kwam en dit gevoel kon oproepen vroeg ik haar dit gevoel vast te houden. Wat kon ze doen om dit te verankeren? Wat kon ze tegen zichzelf zeggen? Hierop is er een affirmatie gecreëerd. Een affirmatie is een zin die je regelmatig herhaalt om een bepaald doel te bewerkstelligen. Het geeft focus en richting, waardoor er nieuwe dingen kunnen ontstaan. Deze affirmatie heeft ze op de kaart geschreven, waarop ik haar heb gevraag elke dag even de kaart te voelen om naar het gevoel van onbezorgdheid terug te gaan.

Alles bij elkaar was dit een mooie eerste kennismaking met regressie counselling. Ieder kreeg wat ze nodig hadden en kwamen bij overtuigingen uit waar ze zich meestal niet, maar soms ook wel bewust van waren. Alle overtuigingen eindigen in een positieve overtuiging waar kracht uit gehaald kon worden.

Dat het ongeziene ook een rol speelde, bleek uit het feit dat niemand zijn eigen kaart zelf had gemaakt. Er hadden drie mensen aan ieders kaart gewerkt, voordat deze bij de juiste persoon terecht was gekomen. Pas toen was de kaart door de persoon zelf aangepast.

Voor iedereen die meer weer wil weten over het trance-communication deel van Lesley, zie http://mymediumship.wordpress.com/2011/09/18/aneveningwithlesley/.